7 czerwca (poniedziałek) w bibliotece odbyła się żywa lekcja historii, w której uczestniczyli uczniowie i młodzież miejscowych szkół, mieszkańcy, władze samorządowe oraz wyjątkowy gość Zofia Posłysz, była więźniarka Obozu Koncentracyjnego Auschwitz Birkenau, pisarka, autorka scenariuszy filmowych i słuchowisk radiowych. Na spotkanie przybyli również: Leszek Szuster, dyrektor Fundacji na Rzecz Międzynarodowego Domu Spotkań Młodzieży w Oświęcimiu, a także Masza Potocka, dyrektor Muzeum Sztuki Współczesnej w Krakowie, Grzegorz Grajewski, reżyser wraz z ekipą.

Wprowadzeniem w tematykę spotkania był konkurs historyczny upamiętniający postać kpt. Tadeusza Paulone, który odbył się na szlaku I Rajdu Górskiego organizowanego przez Urząd Gminy w Tymbarku. Ogłoszenie wyników odbyło się podczas spotkania autorskiego. Wręczenia dyplomów i nagród dokonali: Zofia Posmysz i Wójt Gminy – Paweł Ptaszek.

Kolejnym punktem spotkania były wspomnienia Pani Zofii z okresu pobytu w obozie, rozpoczęła swoje relacje od słów: Moja obecność tutaj jest dla wzruszająca. To jest dla mnie ogromne przeżycie. Jestem wdzięczna za zaproszenie mnie do rodzinnych stron Tadeusza. Z ogromną uwagą i w skupieniu zebrana publiczność wysłuchała relacji z pobytu w obozie i spotkania z Tadeuszem Paulone… W 1943 roku Polki mogły wykonywać prace wewnątrz obozu. Po trzech miesiącach pobytu w Auschwitz rozpoczęłam pracę w przy kotle. Otrzymałam to zajęcie dzięki znajomości j. niemieckiego. Na początku pracy kapo przyprowadziła więźnia z kuchni męskiej i oznajmiła: nauczy Pan tę więźniarkę buchalterii. Pokazał mi jak mam prowadzić księgi przychodów i rozchodów. Następnego dnia dowiedziałam się od niego, kiedy i jak został aresztowany oraz to, że już od dwóch lat jest w obozie. Kapo była perfekcjonistką i dlatego przyprowadziła go jeszcze trzeciego dnia. Przed odejściem wyjął 2 medaliki i powiedział: – wybierz sobie na pamiątkę, strzeż go niech cię doprowadzi do wolności. Wzięłam medalik z głową Chrystusa. Otrzymałam jeszcze kilka grypsów od Tadeusza, w których pisał o pięknych górskich wycieczkach, o koncertach, jakie orkiestra gra na próbach. W pewnym liście napisałam mu, że twarz Jezusa z medalika  przypomina mi twarz Jezusa Trzeciej Kaplicy z Kalwarii Zebrzydowskiej. Otrzymałam odpowiedz: przechowaj go... Medalik stał się moim talizmanem, doprowadził mnie do domu.   Tadeusza Paulone znałam jako Tadeusza Lisowskiego. Jest najważniejszą osobą w moim życiu.  W trakcie spotkania mogliśmy zobaczyć medalik oraz dowiedzieć się o jego losach powstania. Swoje wspomnienia związane z postacią Tadeusza Paulone autorka zawarła w publikacji „Chrystus Oświęcimski”.