Za nami już trzecie spotkanie poświęcone zagadnieniom psychoonkologii. Wydkład odbył się w środę (2 marca) w ramach Ludowego Uniwersytetu Kompetencji Społecznych i był poświecony komunikacji werbalnej i pozawerbalnej, a konkretnie „Jak i o czym rozmawiać z osoba chorą onkologicznie”. Prelekcję prowadził ks. dr Jerzy Smoleń, psycholog, wykładowca m. in. Akademii Ignatianum w Krakowie.

Obecny styl życia sprzyja rozwojowi chorób cywilizacyjnych, wśród których choroby onkologiczne utrzymują się na czołowym miejscu. Dotykają coraz większą populację, a mimo to są odbierane „szeptem”, często mówi się o nich z zawstydzeniem. Nie należy bać się osoby chorej, nie wszystko należy mówić słowami, czasem istotne są gesty i chęć bycia z chorym. Utrzymuje się tendencja do zachowania tajemnicy o chorobie przed otoczeniem. Jest to niewłaściwy sposób, potrzebna jest wrażliwość, by być z pacjentem, który ma zaburzony świat spokoju. Istotna jest szczerość, gdy pacjent oczekuje odpowiedzi na pytanie - ile ma jeszcze czasu? Trzeba nauczyć chorego, by informował o swoich potrzebach. Należy zwracać uwagę na komunikaty, które nie powinny być używane podczas rozmowy np.- zobaczysz, że będzie dobrze, czy - musisz być mocny! Istotna jest szczerość, wskazana jest rozmowa o swoich emocjach, nie należy bać się łez, które przynoszą oczyszczenie.

Kolejnym etapem jest zaprzeczanie, w tym przypadku należy pozwolić na wyrażenie negatywnych emocji. Istotny jest czas na znalezienie drogi, by poukładać sobie całe życie, pojednać się z bliskimi i Bogiem. Szczerość jest cenna pozwala ocenić stan choroby. Pacjent często w trakcie leczenia domyśla się co do swojego stanu. W tym przypadku Kościół zaleca szczerość. Podczas prowadzenia konwersacji należy być subtelnym, nie pouczać, nie lekceważyć, ale również nie litować się nad chorym, a także nie udawać, że wszystko jest w porządku. Ważna jest empatia gotowość chęć bycia z chorym, wychodzenia mu naprzeciw pomoc przy autorefleksji i pojednaniu.